الیزابت گیلبرت زمانی یک “پیش خدمت شناخته نشده” بود که با نامه های ردّ به هم ریخته بود. و حال، در سایه موفقیت “بخور، دعا کن، عشق بورز،” دریافته خود را با خود قبلی اش می شناسد. گیلبرت با نگرشی زیبا نشان میدهد چرا موفقیت می تواند به اندازه شکست گمراه کننده باشد و راه ساده ای– هر چند سخت– برای ادامه، بدون توجه به نتیجه، پیشنهاد می کند.
نوشته‌های مرتبط:
یکی از اعضای پایه گذار تور کمدی محور شیطانی، کمدین ماز جبرانی، درباره مشکلات و تناقض های ایرانی-آمریکایی بودن صحبت می کند — “قسمتی از من فکر می کند من باید برنامه هسته ای داشته باشم، قسمت دیگرم فکر می کند که من با داشتن برنامه ی هسته ای قابل اعتماد نیستم.”
آیا کسى قادر به ناپدید شدن در چشم اندازى ساده است؟ به نظر می رسد که این اثر قابل توجه لیو بولین این پرسش را می کند. این هنرمند مستقر در پکن گاهى اوقات “مرد نامریى” نامیده می شود، زیرا تقریباً در تمامى هنرش، بولین جلو مرکز است– و کاملاً غیرقابل دیدن است. هدف او …
هنرمند و تکنولوژیست هانور هارگر به صدای عجیب و حیرت انگیز ستاره ها، سیاره ها و پالسار { ستاره های ضرباندار) گوش می دهد.او در کارش آهنگ امواج رادیویی ساطع شده از اجسام کهن آسمانی و تبدیل آنها را به صدا می کند ، از جمله “از قدیمی ترین آهنگ های شما همیشه می شنوند،” …
0 دیدگاه برای “موفقیت، شکست و میل به خلاقیت”
دیدگاهی برای این مطلب نوشته نشده است.