زندگی ما وابسته به دنیایی است که نمی‌توانیم آن را ببینیم: زیرساخت‌های ماهواره‌ای که هر روز برای استفاده از اطلاعات، سرگرمی، برقراری ارتباط و دیگر کارها از آن بهره می‌بریم. اما مدار زمین یک منبع بی‌پایان نیست، و اگر تغییر بزرگی در رفتارمان ندهیم مشکل خرده‌پاره‌های فضایی بدتر هم می‌شود. ناتالی پنک ما را به …

میهای چِکسِنتمیهایْ میپرسد، «چه چیزی به زندگی ارزشِ زیستن میدهد؟» با ملاحظه بر اینکه ثروت نمیتواند ما را خوشحال کند، او توجه اش را به اشخاصی میدهد که خوشی و رضایتِ بادوام را، در فعالیتهایی که شرایط فِلو بوجود میاورند، پیدا کرده اند.

خالق ترئو (Treo) جف هاوکینز ما را ترغیب می‌کند تا نگاهی تازه به مغز بیاندازیم — تا آنرا نه به عنوان یک پردازشگر سریع، بلکه به عنوان سامانۀ حافظه ببینیم که تجربیات را ذخیره و بازپخش می‌نماید تا به ما کمک کند آنچه را که بعد رخ خواهد داد را، هوشمندانه، پیش‌بینی کنیم.