الیزابت گیلبرت زمانی یک “پیش خدمت شناخته نشده” بود که با نامه های ردّ به هم ریخته بود. و حال، در سایه موفقیت “بخور، دعا کن، عشق بورز،” دریافته خود را با خود قبلی اش می شناسد. گیلبرت با نگرشی زیبا نشان میدهد چرا موفقیت می تواند به اندازه شکست گمراه کننده باشد و راه ساده ای– هر چند سخت– برای ادامه، بدون توجه به نتیجه، پیشنهاد می کند.
نوشته‌های مرتبط:
بعد از سخنرانی رابرت لنگ در مورد اریگامی در TED2008، برونو بودن با چالشی روی صحنه رفت — او یکی از شکل‌های اریگامی پیچیدهٔ لنگ را با چشم بسته زیر ۲ دقیقه تا خواهد کرد. همراهش روفس کاپادچا ویولن سل می‌زند.
در نخستین روزهای فرهنگ دیجیتال، جارون لنیر به شکل‌گیری چشم‌اندازی از اینترنت به عنوان یک منبع عمومی کمک کرد که در آن، انسان‌ها می‌توانستند دانش خود را همرسانی کنند — اما از آن زمان، این چشم‌انداز را جنبه تاریک فرجام آن تسخیر کرده است: دستگاه‌های شخصی که زندگی ما را کنترل کرده، اطلاعات ما را …
کلمانتین واماریا شش ساله بود هنگامی که جنگهای داخلی رواندا او و خواهرش را مجبور به فرار از خانه شان در کیگالی کرد و والدینشان و هر چیزی را که می شناختند رها کردند. در این بحث کاملا شخصی، او داستان این که چگونه به یک پناهنده مبدل شده، زندگی در کمپ های پناهندگان در …
0 دیدگاه برای “موفقیت، شکست و میل به خلاقیت”
دیدگاهی برای این مطلب نوشته نشده است.